یا اقرب من کل قریب
بعد همایش آنلاین، سر جام دراز کشیدم و به همه چیزهایی که مثل هیولاهای ترسناک تو ذهنم بالا پایین میرفتن فکر کردم.
حس کردم خیلی گشنمه. بعد گفتم خب... ناهار چی درست کنم؟ ( این سوال چی درست کنم به جرأت خودش از هیولاهای ترسناک منه! از اینکه ندونم میخوام چی کار کنم میترسم...)
حس کردم هرچی درست کنم گرسنگیم برطرف نمیشه. حس کردم گرسنه غذای مامانمم...
یادم افتاد امروز، فردا مامان اینا میخوان برن دیدن مادربزرگم .معلوم نیست چند روز بمونن. معلوم نیست چند روز نبینمشون. دختر! کار جهان کلا معلوم نیست.
بعد گریم گرفت.
فکر کردم پا میشم یه غذای ساده برا ناهار درست میکنم. به همسرم پیشنهاد میدم بریم خونه مامان اینا. اگر کار داشت اذیتش نمیکنم. خودم میرم بعدازظهر یه سر بهشون میزنم.
همونطور دراز کش درحالی که بغضم داشت وزن اضافه میکرد صورتمو برگردوندم سمت همسرم. گفتم :« ناهار بریم پیش مامان اینا؟»
گفت :« چرا؟» ( همیشه آخر هفته ها میریم. یکدفعه وسط هفته...)
گفتم :« میخوان برن پیش عزیز جون. دلم براشون تنگ میشه.» ( نگفتم بغضم الان هم به سه کیلو و هفتصد رسیده)
گفت:« بریم.»
انتظار نداشتم انقدر زود موافقت کنه.
زنگ زدم مامان اینا اطلاع بدم. بابا برداشت. حین حرف زدن بغضم میرفت و میومد. گفتم مامان هست؟ تا شاید با تغییر مخاطب راحت تر حرف بزنم ( تصور اینکه دخترتون زنگ زده بهتون یکدفعه وسط حرفش بغضش بشکنه و زار زار گریه کنه اصلا خوشایند نیست. در حقیقت ترسناکه)
مامان تلفن و برداشت. به زحمت موضوع و گفتم.
حالا هم نشستم تو اتاق گریه میکنم و فکر میکنم که تموم میشه دختر! تا آخر ترم چقد مونده مگه؟ تا مرداد چقدر؟ رها کن...
پ.ن: کنکور ارشد ثبت نام کردم. تو وقت اضافه!
گفتن تا 25 ام مهلت دارید. من 26 ا، شب ثبت نام کردم.
پ.ن2: زمان حذف اضطراری گذشت و یه واحدی که اشتباه برداشته بودم رو حذف نکردم.
پ.ن3: بعد قضیه اون دندونم، از هر درد دندونی میترسم به حد فوبیا! خدا رحم کنه.
پ.ن4: این مدت دوتا کتاب جدید تموم کردم! چغک و معمولی مثل بقیه. هر دو محشر! باید براتون یه پست بذارم جمع بندی چیزایی که دیدم و خوندم و کنار هم بنویسم.
پ.ن5: بالاخره پست معرفی برای چالش طاقچه رو نوشتم تو ویرگول. خدا روشکر ، یه کار کم شد...
موفق باشی