ورزش کنیم

یا ودود

 

در اقدامات کشف کنندگی ورزشیم، رفتم بدمینتون ثبت نام کردم. 

قدیمی تر ها میدونن من مدتها حرفه ای تکواندو کار میکردم. 

حالا بیاید ادامش رو بگم.

ازدواج که کردم، کرونا اومد، باشگاه تعطیل شد. بعد هم خونه مشترکمون خیلی با باشگاهمون و استاد خودم فاصله داشت. و وقتی شما دان سه تکواندو باشی، کمتر استادی قبول میکنه بری زیر دستش. استاد جدید منظورمه. خلاصه. انقدر فاصله داشتم که مدتها نرفتم دیگه باشگاه. 

دیگه کرونا کمرنگ شد و من به باشگاه نرفتنم ادامه دادم. ارشد میخوندم و سرم با درس گرم بود. بعد بچه دار شدم و با بچه! 

بچم که یذره بزرگ تر شد یه روز رفتم باشگاه نزدیک خونمون. دیدم چه رشته هایی داره. بینشون، ثبت نام کردم تو بکستبال. 

نزدیک یک سال رفتم بسکتبال. رشته ای بود که از زمان دبیرستان دوستش داشتم و به خاطر مشغولیت حرفه ای به تکواندو وقت امتحان کردنش رو نداشتم ( حالا نه که اگرم میخواستم امتحان کنم، بابام اجازشو میداد! :)) بابام هم باهاش مخالف بود. میگفت آسیب میبینی.) 

همونجور که فکر میکردم، بسکتبال واقعا لذت بخش و پر هیجان بود. رفته بودم این رشته تا بازی گروهی رو امتحان کنم و تجربه بودن تو یه گروه رو داشته باشم. روابط دوستانه خوبی هم ساختم. ولی خب اکثر ورزشکارها، بچه یا نوجوون بودن. از ابتدایی تا راهنمایی. حتی دبیرستانی بینشون کم بود. من نزدیک 10 سال از اکثرشون بزرگ تر بودم. این اختلاف سنی تو ذوقم میزد. 

بعد از یک سال، به دلایلی تصمیم گرفتم برم رشته ای جدید و بسکتبال رو رها کنم. ( دلایلی مثل اینکه حس میکردم توش، جایگاه خودمو ندارم، جای رشد هم! و به چیزهایی که میخواستم تو این رشته برسم، رسیدم و...) 

بعد گفتم خب حالا بریم چی؟ 

اون مدت دوستم یوگا کار میکرد. منم گفتم حالا امتحانش کنم. یک ماه رفتم یوگا. اوایلش که قشنگ برام تحملش سخت بود. بعد تا آخرای ماه، باهاش ارتباطم بهتر شد. ولی متوجه شدم برای این رشته ساخته نشدم و رهاش کردم و رفتم بدمینتون. 

تا به حال تجربه ورزش کردن تو رشته های راکتی به شکل باشگاهی و اصولی رو نداشتم و برام تجربه واقعا متفاوتی بود. عالی و بی نظیر. 

تیر ماه شروعش کردم و تو همین چهار ماه، امیدوارانه جلو رفتم و رشد کردم. 

به به. 

اگر اهل ورزشید که هیچی. 

اگر نیستید، شاید بهتره ورزشی که امتحان کردید رو عوض کنید. یا اگر امتحان نکردید ، به یه ورزشی اجازه بدید از خودش دفاع کنه. ورزش ها سطح بندی دارن. فکر نکنید وقتی میرید تو رشته جدید، همه عالی و بی نظیرن و شما دست و پاچلفتی. به خودتون فرصت امتحان کردن یه ورزش رو بدید. هم میزان هورمون هاتون رو تنظیم میکنه هم خوابتون رو هم یه عالمه چیز دیگه رو. و جدای همه اونها، امکان داشتن لحظات خوشی رو براتون فراهم میکنه. تا امتحانش نکنید، نمیتونید بگید آدمِ ورزش هستید یا نه! آستین ها رو بالا بزنید و بلند شید. خوش میگذره :)